Kiedys bylam bardzo uduchowiona... teraz stalam sie powierzchowna i taka jakas bez wyrazu, cicha, zamknieta w sobie... ludzie przestali mnie fascynowac... nie wiem dlaczego tak sie dzieje.... nie wiem co sie stalo... mam coraz mniej czasu... musze odnalezc swoja droge.. musze odnalezc gdzies w sobie poklady sily, do tego zeby wstac rano i walczyc o siebie... czegos ciagle mi brakuje...
kolejny spędzany w samotności... i dotego jestem cała obolała po ostatnim upadku....
Co ja takiego robie źle, że nawet w ten jeden wieczór nie mogę być szczęśliwa... tylko siedze przygnębiona i w depresji i myslę o moich rocznych stratach...
Największą moją stratą która ciągle odchorowuje jest Informatyczny, uzależniłam się od niego emocjonalnie, dlatego to takie trudne jest...
Do objęć, które akceptują me słabości, do nich pragne....
Wiecie, u mnie jakoś tak dziwnie, inaczej... szukam swojego miejsca na ziemi, szukam i myslę, że w końcu je znajdę... ale jak to będzie to nie wiem...
Cięzki okres teraz przede mną, tyle starć o lepsze jutro, ale walczyć bedę, po to zaczynałam to wszystko, żeby wygrac....
Nie chcę już być sama, więc szukam kogoś, choć to nie takie łatwe jak myślałam....
Wszystkiego dobrego w nowym roku! :)