Kiedys bylam bardzo uduchowiona... teraz stalam sie powierzchowna i taka jakas bez wyrazu, cicha, zamknieta w sobie... ludzie przestali mnie fascynowac... nie wiem dlaczego tak sie dzieje.... nie wiem co sie stalo... mam coraz mniej czasu... musze odnalezc swoja droge.. musze odnalezc gdzies w sobie poklady sily, do tego zeby wstac rano i walczyc o siebie... czegos ciagle mi brakuje...
mieć nadzieii na coś więcej bo boję się, że sie rozczaruje... tzn. ze on tak tylko wysyla mylne sygnaly a do niczego i tak nie dojdzie, nie chce cierpiec... ale to wymyka mi sie spod kontroli juz niestety... wczoraj obiecał, że zadzwoni dziś i dotrzymał slowa ale nie bylo go juz chyba 5 dni.... tęsknię...
Dodaj komentarz