Kiedys bylam bardzo uduchowiona... teraz stalam sie powierzchowna i taka jakas bez wyrazu, cicha, zamknieta w sobie... ludzie przestali mnie fascynowac... nie wiem dlaczego tak sie dzieje.... nie wiem co sie stalo... mam coraz mniej czasu... musze odnalezc swoja droge.. musze odnalezc gdzies w sobie poklady sily, do tego zeby wstac rano i walczyc o siebie... czegos ciagle mi brakuje...
Jutro ważny i oczekiwany dzień... a boję się go jak diabli.... ciężko bo nie mam się komu w ramię wypłakać....
Informatyczny wyjechał... daleko, daleko... czasami dzwoni... ale generalnie to rzadko o mnie pamięta... Ale jak już sobie przypomni to jest baaardzo miło...
Zatapiam się w ciszy...
Życie znowu kpi ze mnie i mnie przytłacza...zabijają mnie urzędy, realia życia w tym kraju... widzę, że nie ma tu dla mnie przyszłości, nic się ostatnio nie udaje.... ciagle mam pod górke..
Informatyczny jednak trwa przy mnie i bardzo sie zmienił i dba o mnie :) Cieszę się, że jest... choć wiem co niektórzy o tym myślą ;)
Ach i znowu muszę brać się z życiem za bary!!!! Jakby nie mogło mi po prostu tych kilku spraw pomyślnie samo sprezentować....