Kiedys bylam bardzo uduchowiona... teraz stalam sie powierzchowna i taka jakas bez wyrazu, cicha, zamknieta w sobie... ludzie przestali mnie fascynowac... nie wiem dlaczego tak sie dzieje.... nie wiem co sie stalo... mam coraz mniej czasu... musze odnalezc swoja droge.. musze odnalezc gdzies w sobie poklady sily, do tego zeby wstac rano i walczyc o siebie... czegos ciagle mi brakuje...
Czuje, że mam siłe i, że dam radę... wierzę,że się uda... już niedługo... to będzie mój sukces i nie bede go świętować z Informatycznym, sama bedę upajać się moim szczęściem...
Dam sobie radę... przeież jestem silną kobietą, silną, niezależna, mądrą i bezwzględną...
kiedyś znajdę kogoś kto mnie naprawdę pokocha i będzie jak w bajce... będzie tak jak chcę jak sobie to wyśniłam...
Będę szczęśliwa! słyszycie?! Będę SZCZĘŚLIWA!!! :D
Spotkałam na cmentarzu Informatycznego, jak tylko się zjawiłam odrazu Go zobaczyłam jakby na mnie czekał... później ciągle był gdzieś niedaleko... jakby za mną chodził...
w końcu podszedł i zaproponował wspolna kolacje... zgodziłam się... ale nie wierze,że dojdzie to do skutku... ehhh jakoś tak dziwnie się czułam... ale zobaczymy co bedzie...