Kiedys bylam bardzo uduchowiona... teraz stalam sie powierzchowna i taka jakas bez wyrazu, cicha, zamknieta w sobie... ludzie przestali mnie fascynowac... nie wiem dlaczego tak sie dzieje.... nie wiem co sie stalo... mam coraz mniej czasu... musze odnalezc swoja droge.. musze odnalezc gdzies w sobie poklady sily, do tego zeby wstac rano i walczyc o siebie... czegos ciagle mi brakuje...
czekałam,czekałam i sie nie doczekalam... :( znowu zwyczajnie mnie olał... to chyba naprawde nie ma sensu.... chyba czas sie odsunąć od niego.... bo ja kurczowo się go złapałam, a nie powinnam... jednak samotność jest moim przeznaczeniem....
coż, bedę sobie nadał sama i bez żadnej pokrewnej duszy obok.... dam jakoś radę... SAMA...
czekam aż Informatyczny się odezwie... ale coś czuję,że ma lepsze zajęcia niż pisanie do mnie i jednak się nie odezwie :(
:..(
Tęsknie za Informatycznym... nie widziałam go już jakiś czas i brakuje mi go... dziś jest w drodze.... nie napisał nawet smsa... :( i pewnie nie napisze bo czasu nie ma, a ja siedzę i łudzę sie,że o mnie mśli... Przecież gdyby myślał to przysłał by chociaż buziaka... a tu nic... :(
och ta tęsknota....
Świeciło dziś słońce.... Boże jak pięknie musi być w górach o tej porze roku:) gdy drzewa mienią się od kolorów... marzy mi się żeby tam pojechać....
Dziś Informatyczny zadzwonił i powiedział,że jedzie na tydzień w góry... powiedziałam ,,wow ja też chce, marze o tym:) " a on,że ma tam coś do załatwienia :/ nawet nie zazartował żebym z nim jechała... ehh ukradł moje marzenie i w dodatku bezczelnie je realizuje;/ heh
hmmm czuje takie wewnętrzne rozdarcie... jestem zmęczona i wszystko bylo dziś źle, ale było śmiesznie... i sama nie wiem co w związku z tym czuje, nie wiem czy chcę brnąć w to dalej... chce, ale czy mam sile??? muszę mieć!!!
Boże! Pomóż mi....