Kiedys bylam bardzo uduchowiona... teraz stalam sie powierzchowna i taka jakas bez wyrazu, cicha, zamknieta w sobie... ludzie przestali mnie fascynowac... nie wiem dlaczego tak sie dzieje.... nie wiem co sie stalo... mam coraz mniej czasu... musze odnalezc swoja droge.. musze odnalezc gdzies w sobie poklady sily, do tego zeby wstac rano i walczyc o siebie... czegos ciagle mi brakuje...
bo aż 3 słów i znaku zapytania... minął już prawie dzień, a on nie zaptał nawet jak sie czuje, nic... zupełna cisza... boli.. ale cóż tak przecież ma być...
bo co kolegę obchodzi moje samopoczucie? NIC... nic.. nic... nic... nic... nic... nic...
jest tylko kolegą... długo to do mnie doierało.. aż w końcu zrozumiałam... dawałsygnały, ale to były tylko koleżeńskie zwroty i zachowania... pisał ,,kochanie, kotuś, skarbie... przepraszam, spij słodko" itp. ale to nic nie znaczyło był tylko miły i tyle, a ja wyobrażałam sobie Bóg wie co... teraz chora jestem... napisał tylko odpoczywaj skarbie... i nic wiecej... przez 2 dni żadnego wiecej słowa.. nawet nie zapytał jak sie dziś czuje...
tak tak napewno jest zajęty... DUPA! nie jest zajęty... po prostu układa sobie życie z inną, a ja jestem tylko kumpelą z dzieciństwa, z którą można pogadać o głupotach.... tylko ja nie wiem czy jeszcze chcę rozmawiać z nim... smutno mi...
moi mili powiedzcie,ż e w końcu wszystko się ułoży i,że bedę szczęśliwa...
szaro, buro i ponuro... chora jestem... przeziebienie mnie złapało... weekend się zaczął a ja mam tyle pracy... aż nie chce się dupy z przed kompa ruszyć.. ale trzeba...
Hmm człowiek to jednostka, wydaje sie nam, że jesteśmy indywidualni,że jesteśmy inni od wszystkich... i to wszystko prawda, tylko ja nie rozumiem jednej rzeczy, a mianowicie dlaczego gdy czytamy czyjś blog myślimy ,,dlaczego on(a) napisal(a) o mnie? dlaczego ktoś bezprawnie opisuje moją historie, moje problemy?" bo cześć tych problemow i historii sie pokrywa... bo inni przezywaja dokladnie to samo co my... to nawet miłe wiedzieć,że nie jesteśmy jedyni na świecie z taką historia...
Ktoś dziś zastanawiał sie tu ile pierwszych razy się zdarzyło już...
Ja też mogę się nad tym zastanowić... pierwszy spacer wieczorem po lesie, pierwsze szukanie grzybów, pierwsze banalne pytanie, pierwsze nie, pierwsze ,,ja chcialem to Ty nie chciałaś" , pierwsza herbata, pierwsz ,,pomogę Ci"...
ale mimo to i tak nie zdarzyło sie to co najważniejsze... nie było naszego pierwszego pocałunku na który czekałam, nie było pierwszej wspólnej nocy, której chciałam... nie było nawet pierwszego spojrzenia w oczy.. a teraz czuję,że już za późno... tęsknię ale wiem,że coś sie skonczyło... bez słowa.... po cichutku...
oj bardzo ciężko.. zwłaszcza, że nie ma obok nikogo... zupełnie nikogo :(